Jedną z takich potrzeb jest dopłata do wakacji pracownika, popularnie nazywana dopłatą do wczasów pod gruszą.
W kwestii dodatków do urlopu wypoczynkowego pracownika (zorganizowanego we własnym zakresie), ustawodawca przewiduje dwa – i to zupełnie dwa różne, tj. świadczenie urlopowe lub dofinansowanie do tzw. „wczasów pod gruszą”. Pierwsze mogą (ale nie muszą) wypłacać przedsiębiorcy z załogą do 20 pracowników.
Drugą formę dofinansowania do wakacji mogą stosować firmy, które na dzień 1 stycznia zatrudniają co najmniej 20 pracowników w przeliczeniu na etaty. Dofinansowanie zasilane jest ze środków Zakładowego Funduszu ¦wiadczeń Socjalnych i na zasadach ustawy o ZF¦S. Jeśli przedsiębiorca nie prowadzi działalności w formie jednostki budżetowej, nie ma obowiązku tworzenia funduszu. A jeśli utworzył go dobrowolnie, może spodziewać się u siebie na biurku wniosków pracowników o przydzielenie dofinansowania do urlopu wypoczynkowego.
Dofinansowanie na wniosek
Wysokość pieniężnego dodatku do wakacji pracodawca wyznacza indywidualnie dla każdego pracownika, o ile spełnia on wymogi zawarte w firmowym regulaminie. Wysokość dofinansowania zależy od sytuacji życiowej, rodzinnej i materialnej pracownika uprawnionego do korzystania z Funduszu (art. 8 ust. 1 i 2 ustawy o ZF¦S).
Dodatek do wakacji szef może przyznać na podstawie złożonego przez pracownika (np. w dziale kadr) wniosku o dofinansowanie „wczasów pod gruszą” wraz z oświadczeniem potwierdzającym jego sytuację życiową, materialną i rodzinną. Jeśli pracodawca przyzna pracownikowi dodatek, wypłaci mu go co do zasady w okresie bezpośrednio poprzedzającym lub następującym po urlopie. Warto w tym miejscu zaznaczyć, że jakiekolwiek świadczenia finansowane ze środków ZFS¦ są raz nieobowiązkowe, a dwa rozdzielane na pracowników w różnych kwotach, w związku z tym pracownik musi liczyć się z tym, że może nie dostać dodatku do urlopu.
Dodatek, a ZUS i podatek dochodowy
Dofinansowanie do „wczasów pod gruszą” zgodnie z indywidualną sytuacją każdego pracownika nie stanowi podstawy wymiaru składek na ubezpieczenia społeczne i ubezpieczenie zdrowotne (§ 2 ust. 1 pkt 19 rozporządzenia Ministra Pracy i Polityki Socjalnej w sprawie szczegółowych zasad ustalania podstawy wymiaru składek na ubezpieczenia emerytalne i rentowe). Co się tyczy podatku dochodowego, dodatkowe pieniądze przekazane pracownikowi przez szefa są niczym innym jak przychodem w ramach stosunku pracy – jak zasadniczo każde świadczenie od pracodawcy. Wyjątkowo natomiast podatek dochodowy od takiego dofinansowania pracownik zapłaci tylko wtedy, kiedy wyniesie ono ponad 380 zł. PIT-em objęta zostanie nadwyżka.
Z punktu widzenia przedsiębiorcy z kolei wypłacone środki z ZF¦S nie stanowią kosztu uzyskania przychodu (art. 16 ust. 1 pkt 45 ustawy o CIT). Kosztem są za to odpisy na fundusz.
30 września br. minął termin wpłaty drugiej raty odpisu na ZF¦S. Pierwszą, stanowiącą trzy równowartości odpisów podstawowych naliczanych na zatrudnianych pracowników, przedsiębiorcy wpłacali do końca maja.
