O KNF słów kilka
Komisja Nadzoru Finansowego (KNF) sprawuje nadzór nad sektorem bankowym, rynkiem kapitałowym, ubezpieczeniowym i emerytalnym. Kontroluje także instytucje płatnicze i biura usług płatniczych, instytucje pieniądza elektronicznego oraz sektor kas spółdzielczych.
@@
Celem nadzoru nad rynkiem finansowym jest zapewnienie jego prawidłowego funkcjonowania, stabilności, bezpieczeństwa i przejrzystości, budowanie zaufania do rynku finansowego, a także zapewnienie ochrony interesów uczestników tego rynku.
Jednym z podstawowych aktów prawnych, w oparciu o który KNF wykonuje swoją działalność, jest ustawa z 29 lica 2005 roku o ofercie publicznej i warunkach wprowadzania instrumentów finansowych do zorganizowanego systemu obrotu oraz o spółkach publicznych (Dz. 2005 nr 184 poz. 1539), zwana dalej ustawą o ofercie publicznej. Stanowi ona podstawowy akt prawny regulujący zagadnienia związane z dopuszczeniem instrumentów finansowych do zorganizowanego systemu obrotu.
Prospekt emisyjny do oceny KNF
Zgodnie z ustawą o ofercie publicznej i warunkach wprowadzania instrumentów finansowych do zorganizowanego systemu obrotu oraz o spółkach publicznych, emitent, którego celem jest przeprowadzenie oferty publicznej i ubieganie się o dopuszczenie jego papierów wartościowych do obrotu na rynku regulowanym, powinien sporządzić prospekt emisyjny i przedstawić go KNF w celu zatwierdzenia. Dopiero po jego uzyskaniu prospekt podaje się do publicznej wiadomości.
Najważniejsza jest rzetelność
Prospekt emisyjny stanowi w istocie prezentację spółki ubiegającej się o dopuszczenie jej papierów wartościowych do obrotu publicznego na rynku regulowanym. Dlatego chcąc dopełnić wszelkich formalności i zamieścić w dokumencie wyłącznie sprawdzone i rzetelne informacje, emitent powinien liczyć się z tym, że przygotowanie prospektu zajmuje wiele czasu. Informacje w nim zawarte podlegają badaniom ze strony KNF, który następnie dokonuje zatwierdzenia prospektu.
koniec_str_1#
Ważne! Prospekt jest jedynym prawnie wiążącym dokumentem, na podstawie którego można przeprowadzić ofertę publiczną. Musi zawierać prawdziwe, rzetelne i kompletne informacje o spółce/emitencie, o osobach nim zarządzających, jego sytuacji finansowej i prawnej oraz o objętych prospektem papierach wartościowych i zasadach ich wprowadzenia do publicznego obrotu.
Informacje zawarte w prospekcie powinny być przedstawione w sposób umożliwiający inwestorom ocenę wpływu tych informacji na sytuację gospodarczą, majątkową i finansową emitenta.
Zakres informacji, jakie musi zawierać prospekt wynikają z regulacji prawnych zawartych w:
- Rozporządzeniu Komisji (WE) nr 809/2004 z 29 kwietnia 2004 roku wykonującym Dyrektywę 2003/71/WE Parlamentu Europejskiego i Rady w sprawie informacji zawartych w prospektach emisyjnych oraz formy, włączenia przez odniesienie i publikacji takich prospektów emisyjnych oraz rozpowszechniania reklam (dalej „Rozporządzenie WE”),
- Rekomendacjach Komitetu Europejskiego Regulatorów Rynku Papierów Wartościowych (CESR) w sprawie spójnej implementacji Rozporządzenia Komisji Europejskiej nr 809/2004 o prospekcie,
- Ustawach i rozporządzeniach regulujących rynek finansowy w Polsce.
KNF po przekazaniu emitentowi ewentualnych uwag do prospektu oraz ich uwzględnieniu przez spółkę w ostatecznej wersji prospektu emisyjnego podejmuje decyzję w kwestii jego zatwierdzenia.
Kiedy prospekt może zostać odrzucony?
Podstawą odmowy zatwierdzenia prospektu spółki ubiegającej się o dopuszczenie jej papierów wartościowych do obrotu publicznego na rynku regulowanym będzie zaistnienie jednej z okoliczności wskazanych w art. 22 ustawy o ofercie publicznej. Przyczyny te można zatem podzielić na formalne – takie jak brak elementów, które zgodnie z powołanymi wyżej przepisami powinien posiadać prospekt oraz materialne – rozumiane jako przyczyny związane z zamieszczonymi w dokumencie informacjami, które mogą być nieautentyczne (przedstawiać nieprawdziwą sytuację majątkową, finansową lub gospodarczą emitenta) albo być danymi nierzetelnymi (zafałszowującym sytuację emitenta), a w konsekwencji wprowadzać w błąd potencjalnych nabywców papierów wartościowych.
Jako przykład przesłanek materialnych wskazać można przedstawienie nieprawdziwych informacji o umowie emitenta z kontrahentem, której realizacja ma mieć istotne znaczenie dla działalności spółki.
Konsekwencją naruszenia przez emitenta zapisów art. 22 ustawy o ofercie publicznej jest odmowa zatwierdzenia prospektu, a tym samym niedopuszczenie papierów wartościowych spółki do obrotu na rynku regulowanym.
Komisja Nadzoru Finansowego (KNF) sprawuje nadzór nad sektorem bankowym, rynkiem kapitałowym, ubezpieczeniowym i emerytalnym. Kontroluje także instytucje płatnicze i biura usług płatniczych, instytucje pieniądza elektronicznego oraz sektor kas spółdzielczych.
@@
Celem nadzoru nad rynkiem finansowym jest zapewnienie jego prawidłowego funkcjonowania, stabilności, bezpieczeństwa i przejrzystości, budowanie zaufania do rynku finansowego, a także zapewnienie ochrony interesów uczestników tego rynku.
Ramka 1. Główne zadania KNF to przede wszystkim podejmowanie działań:
|
Prospekt emisyjny do oceny KNF
Zgodnie z ustawą o ofercie publicznej i warunkach wprowadzania instrumentów finansowych do zorganizowanego systemu obrotu oraz o spółkach publicznych, emitent, którego celem jest przeprowadzenie oferty publicznej i ubieganie się o dopuszczenie jego papierów wartościowych do obrotu na rynku regulowanym, powinien sporządzić prospekt emisyjny i przedstawić go KNF w celu zatwierdzenia. Dopiero po jego uzyskaniu prospekt podaje się do publicznej wiadomości.
Najważniejsza jest rzetelność
Prospekt emisyjny stanowi w istocie prezentację spółki ubiegającej się o dopuszczenie jej papierów wartościowych do obrotu publicznego na rynku regulowanym. Dlatego chcąc dopełnić wszelkich formalności i zamieścić w dokumencie wyłącznie sprawdzone i rzetelne informacje, emitent powinien liczyć się z tym, że przygotowanie prospektu zajmuje wiele czasu. Informacje w nim zawarte podlegają badaniom ze strony KNF, który następnie dokonuje zatwierdzenia prospektu.
koniec_str_1#
Ważne! Prospekt jest jedynym prawnie wiążącym dokumentem, na podstawie którego można przeprowadzić ofertę publiczną. Musi zawierać prawdziwe, rzetelne i kompletne informacje o spółce/emitencie, o osobach nim zarządzających, jego sytuacji finansowej i prawnej oraz o objętych prospektem papierach wartościowych i zasadach ich wprowadzenia do publicznego obrotu.
Informacje zawarte w prospekcie powinny być przedstawione w sposób umożliwiający inwestorom ocenę wpływu tych informacji na sytuację gospodarczą, majątkową i finansową emitenta.
Zakres informacji, jakie musi zawierać prospekt wynikają z regulacji prawnych zawartych w:
- Rozporządzeniu Komisji (WE) nr 809/2004 z 29 kwietnia 2004 roku wykonującym Dyrektywę 2003/71/WE Parlamentu Europejskiego i Rady w sprawie informacji zawartych w prospektach emisyjnych oraz formy, włączenia przez odniesienie i publikacji takich prospektów emisyjnych oraz rozpowszechniania reklam (dalej „Rozporządzenie WE”),
- Rekomendacjach Komitetu Europejskiego Regulatorów Rynku Papierów Wartościowych (CESR) w sprawie spójnej implementacji Rozporządzenia Komisji Europejskiej nr 809/2004 o prospekcie,
- Ustawach i rozporządzeniach regulujących rynek finansowy w Polsce.
KNF po przekazaniu emitentowi ewentualnych uwag do prospektu oraz ich uwzględnieniu przez spółkę w ostatecznej wersji prospektu emisyjnego podejmuje decyzję w kwestii jego zatwierdzenia.
Kiedy prospekt może zostać odrzucony?
Podstawą odmowy zatwierdzenia prospektu spółki ubiegającej się o dopuszczenie jej papierów wartościowych do obrotu publicznego na rynku regulowanym będzie zaistnienie jednej z okoliczności wskazanych w art. 22 ustawy o ofercie publicznej. Przyczyny te można zatem podzielić na formalne – takie jak brak elementów, które zgodnie z powołanymi wyżej przepisami powinien posiadać prospekt oraz materialne – rozumiane jako przyczyny związane z zamieszczonymi w dokumencie informacjami, które mogą być nieautentyczne (przedstawiać nieprawdziwą sytuację majątkową, finansową lub gospodarczą emitenta) albo być danymi nierzetelnymi (zafałszowującym sytuację emitenta), a w konsekwencji wprowadzać w błąd potencjalnych nabywców papierów wartościowych.
Jako przykład przesłanek materialnych wskazać można przedstawienie nieprawdziwych informacji o umowie emitenta z kontrahentem, której realizacja ma mieć istotne znaczenie dla działalności spółki.
Konsekwencją naruszenia przez emitenta zapisów art. 22 ustawy o ofercie publicznej jest odmowa zatwierdzenia prospektu, a tym samym niedopuszczenie papierów wartościowych spółki do obrotu na rynku regulowanym.
