Jak zostać podatnikiem Szwajcarii?
Możliwość korzystnego opodatkowania na terenie Szwajcarii uzależniona jest od spełnienia trzech zasadniczych warunków:
1. uzyskania przez cudzoziemca zezwolenia na pobyt na terenie Szwajcarii,
2. podlegania nieograniczonemu obowiązkowi podatkowemu na terenie Szwajcarii,
3. braku możliwości wykonywania działalności zarobkowej na terenie Szwajcarii.
@@
Lump sum tax przeznaczony jest także dla osób nieposiadających obywatelstwa Konfederacji Szwajcarskiej, stąd duże zainteresowanie cudzoziemców taką formą opodatkowania. Z oczywistych jednak względów, aby cudzoziemiec mógł podlegać opodatkowaniu obcego kraju, musi zaistnieć pewne powiązanie z tym krajem. Wiąże się to bezpośrednio z koniecznością uzyskania nieograniczonego obowiązku podatkowego na terenie Szwajcarii.
Obowiązek podatkowy osób fizycznych na gruncie prawa szwajcarskiego powstaje wraz z uzyskaniem podatkowego miejsca zamieszkania lub pobytu na terenie Szwajcarii. O podatkowym miejscu zamieszkania na terenie Szwajcarii decyduje zamiar trwałego pozostawania lub przypisanie szczególnego ustawowego miejsca zamieszkania przez prawo federalne. Z kolei o podatkowym miejscu pobytu na terenie Szwajcarii decyduje przebywanie przez minimum 90 dni dla osób nie wykonujących działalności zarobkowej lub minimum 30 dni dla osób wykonujących taką działalność. Mimo krótkich okresów dla uzyskania obowiązku podatkowego nie wystarczy sam pobyt naukowy bądź leczniczy na terenie Szwajcarii osoby mającej miejsce zamieszkania zagranicą.
Cudzoziemiec, który po raz pierwszy lub po minimum dziesięcioletniej nieobecności spełni kryterium szwajcarskiej rezydencji podatkowej, nie prowadząc działalności zarobkowej na terenie Szwajcarii (w grę wchodzi zatem wyłącznie minimum dziewięćdziesięciodniowy okres pozostawania na terenie Szwajcarii) ma możliwość opodatkowania według wydatków.
Na czym to polega?
Opodatkowanie według wydatków polega na określeniu dochodów podatnika i jego rodziny według wydatków. Te zaś ustala się według rocznych kosztów utrzymania podatnika i osób pozostających na jego utrzymaniu, przebywających na terenie Szwajcarii, tj. co najmniej pięciokrotności czynszu najmu lub wartości czynszu zamieszkiwania we własnym domu podatnika, który prowadzi własne gospodarstwo domowe lub podwójnej wartości ceny pobytu w pensjonacie/hotelu wraz z wyżywieniem.
W praktyce należy zatem przemnożyć przez pięć roczny czynsz z tytułu najmu nieruchomości, co stanowić będzie podstawę opodatkowania. Od podstawy obliczony zostanie podatek zgodnie z obowiązującymi stawkami podatkowymi. Pewną specyfikę stanowi tu obowiązek odprowadzenia podatku federalnego, podatku kantonalnego i podatku komunalnego (na rzecz gminy) – każde według właściwej stawki podatkowej od podstawy podatkowej ustalonej w wyżej wskazany sposób.
koniec_str_1#
Porozumienie fiskalne
Podatnik, rezydent podatkowy Szwajcarii deklaruje zatem wysokość kosztów utrzymania na terenie Szwajcarii i uzgadnia z władzami lokalnymi kwotę odprowadzanego podatku. Na ogół będzie to pięciokrotność wspomnianych wyżej kosztów utrzymania, przy czym oszacowanie takie następuje jednorazowo, w formie tzw. porozumienia fiskalnego. Porozumienie fiskalne oznacza umowę zawieraną między podatnikiem rezydującym w Szwajcarii a władzami kantonu, w którym podatnik rezyduje.
Możliwość zawierania porozumień uzależniona jest od polityki i ustawodawstwa kantonalnego. Wśród kantonów francuskojęzycznych możliwość zawarcia porozumienia przewiduje m.in. ustawodawstwo Valais. W kantonie tym możliwe jest zawarcie porozumienia na jednych z najbardziej korzystnych warunków wśród kantonów francuskojęzycznych Szwajcarii, co miało swoje przełożenie na liczbę zawartych porozumień – w roku 2008 skorzystało z takiej możliwości opodatkowania 1005 osób. Z kolei w 2010 były to już 1162 osoby. Według danych Federalnego Departamentu Finansów z końcem 2010 roku z przedmiotowego opodatkowania na terenie całej Szwajcarii skorzystało już 5445 osób.
Obywatele państw spoza UE
W przypadku obywateli spoza Unii Europejskiej przewidziano odmienne zasady uzyskiwania zezwolenia na pobyt w Szwajcarii. Osoby powyżej 55. roku życia, wykazujące bliskie powiązanie ze Szwajcarią i konieczne środki finansowe, mimo braku pozostawania w stosunku zatrudnienia na terenie Szwajcarii lub zagranicą mogą starać się o zezwolenie na pobyt dla osoby emerytowanej. Nadto konieczne jest przeniesienie centrum interesów życiowych na teren Szwajcarii. W związku z powyższym nie wystarczy spędzanie na terenie Szwajcarii jedynie okresów wakacyjnych.
Podsumowując
Podatek ten jest niezależny od dochodu rzeczywiście uzyskiwanego przez podatnika. Jest to jedyny szwajcarski podatek dochodowy, którego uiszczenie będzie obowiązkiem podatnika, co stanowi o jego atrakcyjności. Nie jest wymagane także ujawnienie wysokości dochodów lub majątku szwajcarskim władzom fiskalnym. Ponieważ ustawodawstwo szwajcarskie przewiduje pewne ograniczenia co do minimalnej wysokości podatku, jaki powinien zostać odprowadzony przez cudzoziemca korzystającego z możliwości opodatkowania według wydatków (m.in. poprzez zestaw kalkulacji kontrolnych potwierdzających prawidłowość porozumienia fiskalnego i w efekcie mogących prowadzić do wyższego opodatkowania, jak również poprzez wprowadzanie progów minimalnych dla podstawy opodatkowania – uzależnione od danego kantonu), atrakcyjność takiego rozwiązania podatkowego mogą docenić podatnicy osiągający wysokie dochody, sięgające ponad milion franków szwajcarskich.
Autorka
Natalia Rutkowska
Aplikant radcowski
Możliwość korzystnego opodatkowania na terenie Szwajcarii uzależniona jest od spełnienia trzech zasadniczych warunków:
1. uzyskania przez cudzoziemca zezwolenia na pobyt na terenie Szwajcarii,
2. podlegania nieograniczonemu obowiązkowi podatkowemu na terenie Szwajcarii,
3. braku możliwości wykonywania działalności zarobkowej na terenie Szwajcarii.
@@
Lump sum tax przeznaczony jest także dla osób nieposiadających obywatelstwa Konfederacji Szwajcarskiej, stąd duże zainteresowanie cudzoziemców taką formą opodatkowania. Z oczywistych jednak względów, aby cudzoziemiec mógł podlegać opodatkowaniu obcego kraju, musi zaistnieć pewne powiązanie z tym krajem. Wiąże się to bezpośrednio z koniecznością uzyskania nieograniczonego obowiązku podatkowego na terenie Szwajcarii.
Obowiązek podatkowy osób fizycznych na gruncie prawa szwajcarskiego powstaje wraz z uzyskaniem podatkowego miejsca zamieszkania lub pobytu na terenie Szwajcarii. O podatkowym miejscu zamieszkania na terenie Szwajcarii decyduje zamiar trwałego pozostawania lub przypisanie szczególnego ustawowego miejsca zamieszkania przez prawo federalne. Z kolei o podatkowym miejscu pobytu na terenie Szwajcarii decyduje przebywanie przez minimum 90 dni dla osób nie wykonujących działalności zarobkowej lub minimum 30 dni dla osób wykonujących taką działalność. Mimo krótkich okresów dla uzyskania obowiązku podatkowego nie wystarczy sam pobyt naukowy bądź leczniczy na terenie Szwajcarii osoby mającej miejsce zamieszkania zagranicą.
Cudzoziemiec, który po raz pierwszy lub po minimum dziesięcioletniej nieobecności spełni kryterium szwajcarskiej rezydencji podatkowej, nie prowadząc działalności zarobkowej na terenie Szwajcarii (w grę wchodzi zatem wyłącznie minimum dziewięćdziesięciodniowy okres pozostawania na terenie Szwajcarii) ma możliwość opodatkowania według wydatków.
Na czym to polega?
Opodatkowanie według wydatków polega na określeniu dochodów podatnika i jego rodziny według wydatków. Te zaś ustala się według rocznych kosztów utrzymania podatnika i osób pozostających na jego utrzymaniu, przebywających na terenie Szwajcarii, tj. co najmniej pięciokrotności czynszu najmu lub wartości czynszu zamieszkiwania we własnym domu podatnika, który prowadzi własne gospodarstwo domowe lub podwójnej wartości ceny pobytu w pensjonacie/hotelu wraz z wyżywieniem.
W praktyce należy zatem przemnożyć przez pięć roczny czynsz z tytułu najmu nieruchomości, co stanowić będzie podstawę opodatkowania. Od podstawy obliczony zostanie podatek zgodnie z obowiązującymi stawkami podatkowymi. Pewną specyfikę stanowi tu obowiązek odprowadzenia podatku federalnego, podatku kantonalnego i podatku komunalnego (na rzecz gminy) – każde według właściwej stawki podatkowej od podstawy podatkowej ustalonej w wyżej wskazany sposób.
koniec_str_1#
Porozumienie fiskalne
Podatnik, rezydent podatkowy Szwajcarii deklaruje zatem wysokość kosztów utrzymania na terenie Szwajcarii i uzgadnia z władzami lokalnymi kwotę odprowadzanego podatku. Na ogół będzie to pięciokrotność wspomnianych wyżej kosztów utrzymania, przy czym oszacowanie takie następuje jednorazowo, w formie tzw. porozumienia fiskalnego. Porozumienie fiskalne oznacza umowę zawieraną między podatnikiem rezydującym w Szwajcarii a władzami kantonu, w którym podatnik rezyduje.
Możliwość zawierania porozumień uzależniona jest od polityki i ustawodawstwa kantonalnego. Wśród kantonów francuskojęzycznych możliwość zawarcia porozumienia przewiduje m.in. ustawodawstwo Valais. W kantonie tym możliwe jest zawarcie porozumienia na jednych z najbardziej korzystnych warunków wśród kantonów francuskojęzycznych Szwajcarii, co miało swoje przełożenie na liczbę zawartych porozumień – w roku 2008 skorzystało z takiej możliwości opodatkowania 1005 osób. Z kolei w 2010 były to już 1162 osoby. Według danych Federalnego Departamentu Finansów z końcem 2010 roku z przedmiotowego opodatkowania na terenie całej Szwajcarii skorzystało już 5445 osób.
Obywatele państw spoza UE
W przypadku obywateli spoza Unii Europejskiej przewidziano odmienne zasady uzyskiwania zezwolenia na pobyt w Szwajcarii. Osoby powyżej 55. roku życia, wykazujące bliskie powiązanie ze Szwajcarią i konieczne środki finansowe, mimo braku pozostawania w stosunku zatrudnienia na terenie Szwajcarii lub zagranicą mogą starać się o zezwolenie na pobyt dla osoby emerytowanej. Nadto konieczne jest przeniesienie centrum interesów życiowych na teren Szwajcarii. W związku z powyższym nie wystarczy spędzanie na terenie Szwajcarii jedynie okresów wakacyjnych.
Podsumowując
Podatek ten jest niezależny od dochodu rzeczywiście uzyskiwanego przez podatnika. Jest to jedyny szwajcarski podatek dochodowy, którego uiszczenie będzie obowiązkiem podatnika, co stanowi o jego atrakcyjności. Nie jest wymagane także ujawnienie wysokości dochodów lub majątku szwajcarskim władzom fiskalnym. Ponieważ ustawodawstwo szwajcarskie przewiduje pewne ograniczenia co do minimalnej wysokości podatku, jaki powinien zostać odprowadzony przez cudzoziemca korzystającego z możliwości opodatkowania według wydatków (m.in. poprzez zestaw kalkulacji kontrolnych potwierdzających prawidłowość porozumienia fiskalnego i w efekcie mogących prowadzić do wyższego opodatkowania, jak również poprzez wprowadzanie progów minimalnych dla podstawy opodatkowania – uzależnione od danego kantonu), atrakcyjność takiego rozwiązania podatkowego mogą docenić podatnicy osiągający wysokie dochody, sięgające ponad milion franków szwajcarskich.
Autorka
Natalia Rutkowska
Aplikant radcowski
